Od tego dnia zaczął gromadzić samotną młodzież, uczyć ją prawd wiary, szukać dla nich pracy u uczciwych ludzi. W niedzielę zaś zajmował młodzież rozrywką, dawał okazję do wysłuchania Mszy świętej i do przyjmowania sakramentów świętych. Ponieważ wielu z nich było bezdomnych, starał się dla nich o dach nad głową. Tak powstały szkoły elementarne, zawodowe i internaty, które rychło rozpowszechniły się w Piemoncie. Jan Bosco uważany jest za jednego z największych pedagogów w dziejach Kościoła. Aby zapewnić stałą pieczę nad młodzieżą, założył dwie rodziny zakonne: Pobożne Towarzystwo Św. Franciszka Salezego dla młodzieży męskiej – Salezjanów, oraz zgromadzenie Córek Maryi Wspomożycielki Wiernych dla dziewcząt. Pomimo bardzo dużej aktywności na polu pedagogicznym i wychowawczym nie zaniedbywał modlitwy własnej i głębokiego życia wewnętrznego. Obdarzony niezwykłymi charyzmatycznymi przymiotami, pozostawał człowiekiem pokornym i skromnym.
Za jego sprawą oba zgromadzenia zakonne rozwinęły szeroką działalność misyjną, posyłając najlepszych swoich synów duchownych i córki do Ameryki Południowej. W dziedzinie wychowania chrześcijańskiego św. Jan Bosko zostawił po sobie kierunek-szkołę pod nazwą "systemu uprzedzającego", który wprowadził prawdziwy przewrót w dotychczasowym wychowaniu. Duże zasługi położył św. Jan Bosko również na polu ascezy katolickiej, którą uwspółcześnił, uczynił dostępną dla najszerszych warstw wiernych Kościoła: uświęcenie się przez sumienne wypełnianie obowiązków stanu, doskonalenie się przez uświęconą pracę. Cały wolny czas Jan poświęcał na pisanie i propagowanie dobrej prasy i książek. Początkowo wydawał w drukarniach turyńskich, a następnie założył własną drukarnię. Rozpoczął od wydawania żywotów świątobliwych młodzieńców, by swoim chłopcom dać konkretne żywe przykłady i wzory do naśladowania. W ciągłym poszukiwaniu środków materialnych do prowadzenia szkół i internatów Jan odbywał wiele podróży w tym i zagranicznych, a to przyczyniło się do pogorszenia słabnącego zdrowia.
Św. Jan Bosco zmarł 31 stycznia 1888 r. W czasie kanonicznego procesu naoczni świadkowie opisywali liczne wypadki uzdrowienia przez Jana Bosco ślepych, głuchych, chromych, sparaliżowanych, nieuleczalnie chorych. Znany jest co najmniej jeden przypadek wskrzeszenia przez niego umarłego. Jan Bosko posiadał nader rzadki nawet wśród świętych dar bilokacji /równoczesne przebywanie w dwóch odległych od siebie miejscach/. Potrafił również rozmnażać Komunię świętą. Najwięcej wszakże rozgłosu przyniosły mu dar czytania w sumieniach ludzkich, którym posługiwał się niemal na co dzień, oraz dar przepowiadania przyszłości jednostek, swojego zgromadzenia, dziejów Italii i Kościoła.
Salezjanie, przybyli do Polski w 1898 roku, a Córki Maryi Wspomożycielki w roku 1922.
Z tego zgromadzenia powstało na ziemiach polskich zgromadzenie św. Michała Archanioła (michalici), założone przez bł. Bronisława Markiewicza. Zgromadzenia te w okresie do II Wojny Światowej prowadziły w Polsce liczne szkoły i zakłady wychowawcze .
Św. Jan Bosco jest patronem młodzieży, młodych robotników i rzemieślników.
Opr.: S.D.