Sanktuarium Macierzyństwa Najświętszej Marii Panny w Dziekanowicach

środa, 26 grudnia 2007

Święta Bożego Narodzenia

Św. Franciszek ubolewał nad tym, że ludzie nie odpłacają Bogu miłością za miłość, za cud wcielenia Syna Bożego i za przyniesioną przez Jezusa Dobrą Nowinę o kochającym Ojcu w niebie i o wyzwoleniu ich z niewoli grzechu i szatana. Jednak Chrystus uśpiony w sercach ludzkich, został przebudzony głosem i życiem Św. Franciszka, który chciał iść krok po kroku śladami swego mistrza. Pobyt w ziemi Świętej natchnął Św. Franciszka, aby o tej Miłości, która nie jest kochana, przypomnieć ludziom. Jako „herold Wielkiego Króla” – Emmanuela postanowił głosić ludziom Boga, który w ubóstwie Betlejemskim rozpoczął wielkie dzieło odnowy świata.
W 1223 r. Św. Franciszek przygotował pierwszą szopkę w Greccio we Włoszech. W Wigilię Bożego Narodzenia zwołał swoich braci i lud z pobliskich miejscowości do jaskini w lesie, w której był już przygotowany żłóbek, słoma i siano. Przyprowadzono owce, a przy żłobie uwiązano woła i osła. W takim otoczeniu, o północy była sprawowana Najświętsza Ofiara, aby Boże Dziecię pod postaciami Chlebda i Wina mogło przyjść tak samo, jak w stajence betlejemskiej. Św. Franciszek odczytał Ewangelię i wygłosił homilię, w której jak refren powracały słowa: „Kochajcie Dziecię z Betlejem”. Głosił, jak Bóg umiłował ludzi, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby wszyscy, którzy weń wierzą, nie zginęli, ale mieli życie wieczne. Nie po to zesłał Go na ziemię, żeby świat potępił., lecz żeby go zbawił. A teraz, dla tego pokolenia gotów jest uczynić drugi cud: jeśli człowiek zrobi Chrystusowi miejsce w swoim sercu, to go przemieni, uczyni go dzieckiem Boga i dziedzicem nieba.

Przed ołtarzem, w żłobie leżała figurka Dzieciątka Jezus i – jak mówi legenda – obecni ze zdumieniem zobaczyli, że gdy zbliżał się do niej Franciszek, figurka ożywała i Jezus wyciągał rączki ku Biedaczynie. Jaskinia i las zostały rozświetlone przedziwnym nieziemskim światłem, a w sercach ludzi zapanowała radość i pokój. Franciszek dokonał cudu: pomógł Chrystusowi narodzić się w sercach tych ludzi.
Od tamtej nocy w Greccio jasełka odgrywane są w całym świecie chrześcijańskim. Dzięki Św. Franciszkowi jesteśmy bardziej świadomi, że święta Bożego Narodzenia obchodzi się po to, żeby spotkać się z Bogiem i wyrazić Mu wdzięczność za przyjście na ziemię Syna Bożego dla naszego zbawienia, za Maryję, którą nam dał za Matkę, za Św. Józefa i za Kościół. Spotkanie Boga w Jezusie Chrystusie jest dla każdego z nas osobiście głębokim, pięknym, radosnym przeżyciem, którego nie da się wyrazić słowami. On jest naszym Bogiem, Panem, Zbawcą, Nauczycielem, a także najlepszym Powiernikiem i Przyjacielem. Dzięki Niemu uwierzyliśmy w miłość, jaką Bóg ma ku nam. Jemu zawierzamy samych siebie. Oddajemy Mu wszystko czym jesteśmy i co posiadamy. On nas nie zuboży, przeciwnie, ubogaci i uświęci. On jest święty i pragnie, żebyśmy również byli świętymi i trwali we wspólnocie z Nim. Chrystus nadaje sens naszemu życiu. Bez Niego Byłoby przerażająco puste, a my sami bezbronni i bezsilni. Nie potrafilibyśmy znosić niepowodzeń i cierpień. On uczy wszystko przyjmować z pokorą. On jest zawsze bliski, a to dlatego, że żył wśród ludzi tak jak oni pracował, smucił się, cierpiał, doznawał lęku. Jest dla nas również wzorem. Od niego uczymy się żyć, jak miłować bliźnich, uczymy się pokory i przebaczenia. Komuś może wydawać się, że życie chrześcijanina jest twarde i trudne, ale miłość do Boga sprawia, że Jego brzemię jest lekkie.
Dziś Boże Narodzenie wzrusza nas do głębi, lecz my umiemy odczytać całe jego bogactwo? Czy rozumiemy i wyjaśniamy znaki i zwyczaje bożonarodzeniowe? Boże Narodzenie to spotkanie Boga z człowiekiem, spotkanie wyjątkowe, bo dokonane w osobie Jezusa Chrystusa. Po okresie Adwentu czasie „prostowania ludzkich ścieżek na przyjście Pana”, spotykamy Zbawiciela w osobie Dziecka. Mamy na nowo przeżyć to, jaką miłością obdarzył nas Ojciec. Zostaliśmy nazwani Dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy w Jezusie Chrystusie, narodzonym z Dziewicy Maryi w Betlejem ponad dwa tysiące lat temu.

Opr. Olcha