- Strona główna
- »
- Matczyne Królestwo
- »
- Św. Teresa od Dzieciątka Jezus
niedziela, 7 października 2007
Święta Teresa urodziła się 2 stycznia 1873 r. w Alencon , w Normandii jako ostatnia z dziewięciorga dzieci Zelii Guerin i Ludwika Martin. Jej ojciec był zegarmistrzem, matka zaś koronkarką. Wzrastała w atmosferze żarliwości religijnej, o czym może świadczyć m. in. fakt wszczęcia procesu beatyfikacyjnego jej rodziców. Matka umarła jej bardzo wcześnie, kiedy Teresa miała zaledwie 4 lata. Gdy Teresa skończyła 8 lat, rozpoczęła naukę w szkole klasztornej sióstr benedyktynek. 13 maja 1883 r. została uzdrowiona z ciężkiej choroby za pośrednictwem Matki Boskiej Zwycięskiej. W roku 1884 przygotowana bardzo starannie przyjęła pierwszą Komunię św. W wieku 14 lat, w noc Bożego Narodzenia 1886 r. otrzymała łaskę wzmocnienia w znoszeniu cierpień. Latem odkryła w sobie powołanie misyjne. Poruszona do głębi obrazem ukrzyżowanego Jezusa, odczuła pragnienie ratowania grzesznych dusz. W 1887 r. Teresa pełna gorących uczuć religijnych poprosiła swojego ojca o pozwolenie na wstąpienie do zakonu. Niestety, ze względu na młody wiek występowała kanoniczna przeszkoda do przyjęcia jej do zakonu. W związku z tym udała się z ojcem i siostrą na pielgrzymkę do Rzymu i osobiście przedstawiła swoją prośbę papieżowi Leonowi XIII. Mimo piętrzących się trudności Teresie udało się w końcu zrealizować pragnienie - w kwietniu 1888 r. wstąpiła do Karmelu w Lisieux. Rok później rozpoczęła nowicjat, we wrześniu 1890 r. złożyła swoje śluby zakonne. Wkrótce została mistrzynią w nowicjacie. Stale dążyła ku Bogu, odkryła "małą drogę dziecięctwa duchowego". Pragnęła by jej życie stało się aktem doskonałej miłości, a cierpienie możliwością jej pogłębienia i wykazania. Pod koniec 1894 r. jej przełożona matka Agnieszka poprosiła ją, by spisała wspomnienia z dzieciństwa. W następnym roku Teresa ofiarowała się miłości miłosiernej. Napisała też pierwszy rękopis "A", który wraz z jej kolejnymi rękopisami "B" i "C" stanowią autobiografię świętej, opublikowane po jej śmierci. W niespełna rok później zachorowała na płuca. Nocą w Wielki Piątek 1896r. pojawił się pierwszy krwotok z płuc. Niedługo później przeżyła „noc wiary”. Zmierzając ku śmierci zawierzyła się Jezusowi, przeżywając z Nim swoją drogę cierpienia. Umarła 30 września 1897 r. w ekstazie miłości do Chrystusa, otoczona miłością i szacunkiem innych sióstr, z których dwie były jej rodzonymi siostrami . Po jej śmierci, a także obecnie w niezliczonych wydaniach i tłumaczeniach ukazują się jej pisma: autobiografia, korespondencja i inne, obejmowane najczęściej nazwą „Dzieje duszy”. Beatyfikował ją w r.1923 i kanonizował w r. 1925 Pius XI. Tenże papież ogłosił ją patronką misji katolickich. Papież Jan Paweł II w 1997 r. ogłosił ją Doktorem Kościoła. Kościół obchodzi jej wspomnienie 1 października.
Św. Teresa od Dzieciątka Jezus
Po śladach ŚwiętychŚwięta Teresa urodziła się 2 stycznia 1873 r. w Alencon , w Normandii jako ostatnia z dziewięciorga dzieci Zelii Guerin i Ludwika Martin. Jej ojciec był zegarmistrzem, matka zaś koronkarką. Wzrastała w atmosferze żarliwości religijnej, o czym może świadczyć m. in. fakt wszczęcia procesu beatyfikacyjnego jej rodziców. Matka umarła jej bardzo wcześnie, kiedy Teresa miała zaledwie 4 lata. Gdy Teresa skończyła 8 lat, rozpoczęła naukę w szkole klasztornej sióstr benedyktynek. 13 maja 1883 r. została uzdrowiona z ciężkiej choroby za pośrednictwem Matki Boskiej Zwycięskiej. W roku 1884 przygotowana bardzo starannie przyjęła pierwszą Komunię św. W wieku 14 lat, w noc Bożego Narodzenia 1886 r. otrzymała łaskę wzmocnienia w znoszeniu cierpień. Latem odkryła w sobie powołanie misyjne. Poruszona do głębi obrazem ukrzyżowanego Jezusa, odczuła pragnienie ratowania grzesznych dusz. W 1887 r. Teresa pełna gorących uczuć religijnych poprosiła swojego ojca o pozwolenie na wstąpienie do zakonu. Niestety, ze względu na młody wiek występowała kanoniczna przeszkoda do przyjęcia jej do zakonu. W związku z tym udała się z ojcem i siostrą na pielgrzymkę do Rzymu i osobiście przedstawiła swoją prośbę papieżowi Leonowi XIII. Mimo piętrzących się trudności Teresie udało się w końcu zrealizować pragnienie - w kwietniu 1888 r. wstąpiła do Karmelu w Lisieux. Rok później rozpoczęła nowicjat, we wrześniu 1890 r. złożyła swoje śluby zakonne. Wkrótce została mistrzynią w nowicjacie. Stale dążyła ku Bogu, odkryła "małą drogę dziecięctwa duchowego". Pragnęła by jej życie stało się aktem doskonałej miłości, a cierpienie możliwością jej pogłębienia i wykazania. Pod koniec 1894 r. jej przełożona matka Agnieszka poprosiła ją, by spisała wspomnienia z dzieciństwa. W następnym roku Teresa ofiarowała się miłości miłosiernej. Napisała też pierwszy rękopis "A", który wraz z jej kolejnymi rękopisami "B" i "C" stanowią autobiografię świętej, opublikowane po jej śmierci. W niespełna rok później zachorowała na płuca. Nocą w Wielki Piątek 1896r. pojawił się pierwszy krwotok z płuc. Niedługo później przeżyła „noc wiary”. Zmierzając ku śmierci zawierzyła się Jezusowi, przeżywając z Nim swoją drogę cierpienia. Umarła 30 września 1897 r. w ekstazie miłości do Chrystusa, otoczona miłością i szacunkiem innych sióstr, z których dwie były jej rodzonymi siostrami . Po jej śmierci, a także obecnie w niezliczonych wydaniach i tłumaczeniach ukazują się jej pisma: autobiografia, korespondencja i inne, obejmowane najczęściej nazwą „Dzieje duszy”. Beatyfikował ją w r.1923 i kanonizował w r. 1925 Pius XI. Tenże papież ogłosił ją patronką misji katolickich. Papież Jan Paweł II w 1997 r. ogłosił ją Doktorem Kościoła. Kościół obchodzi jej wspomnienie 1 października.
Opr.: S.D.