Sanktuarium Macierzyństwa Najświętszej Marii Panny w Dziekanowicach

Różaniec święty modlitwą odkupionych

Rozważania Jana Pawła II

RÓŻANIEC ŚWIĘTY MODLITWĄ ODKUPIONYCH

W tym miesiącu, w październiku, tradycyjnie poświęconemu różańcowi świętemu, pragnę poświęcić parę myśli tej modlitwie tak bardzo drogiej sercom katolików, tak bardzo umiłowanej przeze mnie i tak bardzo zalecanej przez Papieży, moich poprzedników...
Różaniec nabiera nowej perspektywy; towarzyszą mu głębsze i powszechniejsze intencje niż w przeszłości. Dzisiaj nie chodzi już o prośby w intencjach wielkich zwycięstw, takich jak pod Lepanto czy Wiedniem; dziś chodzi raczej o prośbę, by Maryja uczyniła z nas dzielnych bojowników przeciw duchowi błędu i zła, walczących bronią Ewangelii, czy bronią Krzyża i Słowa Bożego.

Modlitwa różańcowa jest modlitwą człowieka za człowieka; jest modlitwą ludzkiej solidarności, modlitwą wspólną odkupionych, która odbija w sobie ducha i intencje pierwszej z odkupionych, Maryi, Matki i obrazu Kościoła; jest modlitwą za wszystkich ludzi świata i historii, żywych i umarłych, powołanych do tworzenia wraz z nami Ciała Chrystusa i do stania się wraz z Nim współdziedzicami chwały Ojca.
Rozważając orientacje duchowe sugerowane przez różaniec, modlitwę prostą i ewangeliczną, odnajdujemy intencje, które św. Cyprian podkreślał w swoim dziele o modlitwie „Ojcze nasz”. Napisał on: „Chrystus, nauczyciel pokoju i jedności, nie chciał, byśmy modlili się indywidualnie i sami. Nie mówimy bowiem, Ojcze mój, który jesteś w niebie, ani też daj mi chleba powszedniego. Nasza modlitwa jest za wszystkich, tak że gdy modlimy się, nie modlimy się za jednego człowieka, ale za cały lud, ponieważ z całym ludem tworzymy jedno” (De dominica oratione, 8).

JP II „Modlitwy i rozważania na każdy dzień roku”