Koronacja Pierwszego Króla Polskiego

Na kartach historii

            KORONACJA  PIERWSZEGO KRÓLA  POLSKIEGO

 

   W Wielkanoc18 kwietnia AD 1025, w Gnieźnie odbyła się koronacja pierwszego monarchy polskiego, a był nim Bolesław syn Mieszka I zwany Chrobrym.

Bolesław Chrobry był władcą mądrym wiedział, że scaliwszy ziemie słowiańskie może je utrzymać w jedności nie tylko siłą miecza ale także odpowiednią dyplomacją. W tym celu zdołał pozyskać między innymi przychylność cesarza Ottona III. Zabiegał także o poparcie Stolicy Apostolskiej. Już w 999 r. uzyskał zgodę papieża Sylwestra II na utworzenie pierwszego arcybiskupstwa w Gnieźnie, oraz  biskupstw w Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu. Podniosło to rangę Polski wśród krajów chrześcijańskich. Wprawdzie po śmierci Ottona III stosunki z Niemcami uległy znacznemu pogorszeniu, doszło nawet do długotrwałej wojny zakończonej  w 1018 pokojem w Budziszynie. Dopiero śmierć cesarza Henryka II i niechętnego Polsce papieża Benedykta VIII otworzyła Bolesławowi drogę do uzyskania korony królewskiej. Bolesław pragnął bowiem, by jego władza została uświęcona, a on za przyzwoleniem papieża stał się „pomazańcem Bożym”. W tym celu do Rzymu zostało wysłane poselstwo na czele z biskupem krakowskim Lambertem. Zgody na koronację i błogosławieństwa papieskiego udzielił Ojciec Święty Jan XIX.

Uroczystość koronacyjna odbyła się w bazylice gnieźnieńskiej, według rytuału rzymskiego ustanowionego za czasów papieża Grzegorza Wielkiego, a wyglądało to prawdopodobnie tak:
Dwóch biskupów w uroczystych szatach pontyfikalnych z relikwiarzami na piersiach prowadziło pod ręce księcia Bolesława, z jego dworu do bazyliki. Przodem szli mnisi z kadzidłami za nimi duchowni z Ewangelią i dwoma krzyżami. Chór śpiewał pieśni przeplatane modlitwami.
Za dostojnikami kościelnymi kroczyli najznamienitsi ludzie świeccy w państwie Bolesława: książęta, dowódcy drużyny księcia i zasłużeni wojowie a na końcu mieszczaństwo i chłopi. Kiedy orszak wszedł do świątyni arcybiskup Radzim-Gaudenty odmówił stosowną modlitwę, księciu odpięto miecz i zdjęto płaszcz. Książę podprowadzony przed ołtarz, padł krzyżem na posadzkę. Biskupi podnieśli go i wtedy arcybiskup zapytał, czy książę będzie opiekował się Kościołem i poddanym mu ludem. Kiedy władca potwierdził, arcybiskup zapytał lud, czy chce mieć Bolesława za króla? Wtedy zgromadzeni w bazylice dostojnicy, wojowie i wybrańcy ludu zakrzyknęli: Niech tak będzie, niech tak będzie, amen. Następnie odbyła się główna część uroczystości. Arcybiskup namaścił olejami świętymi odsłonięte piersi i barki księcia i nałożył na jego skronie koronę poświęconą przez papieża. Biskupi podali mu miecz koronacyjny, berło i włócznię św. Maurycego, którą Bolesław otrzymał od Ottona III w 1000 r. w Gnieźnie. Księciu założono również płaszcz królewski i naramienniki. Od tej chwili Bolesław stał się „pomazańcem Bożym”, władcą z łaski Boga, równym innym królom. Odśpiewano Te Deum po czym odprawiona została Msza św. Polska miała pierwszego w swoich dziejach króla. Niestety panowanie Bolesława Chrobrego trwało zaledwie kilka tygodni bowiem zmarł 17 czerwca.

S.D.( Na podstawie Kroniki Polskiej)