Sanktuarium Macierzyństwa Najświętszej Marii Panny w Dziekanowicach

niedziela, 24 lutego 2008

Czyń lepszym świat

Kiedyś przeczytałam ciekawy artykuł pt.: „Dziękuję że jesteś”. Otóż bohaterka tego artykułu miała sny, pod wpływem których, zapragnęła podczas wigilijnego dzielenia się opłatkiem, zamiast życzeń, podziękować całej swojej rodzinie, każdemu z osobna za to, że są w jej życiu, za wszystko dobro jakie od nich otrzymała. Okazało się, że wszystkim było za co dziękować: rodzicom za lata troski i opieki, gdy była dzieckiem, mężowi za wspólnie przeżyte lata, za miłość, za trudne lata, które bolały ale i wzmacniały, za siłę jaką dał jej związek z tym mężczyzną. Dzieciom dziękowała za to, że dały jej tyle radości, że są samodzielne i że może patrzeć jak dojrzewają, zaprzyjaźniają się. Zrozumiała jakie to ważne, żeby, dziękować, wyrażać wdzięczność. Jej bliscy stali się Jej jeszcze bliżsi. Autor artykułu podsumowując podsuwa nam ciekawy pomysł. „A może by tak za każdym razem, gdy przyjdzie Ci do głowy obwiniać rodziców za to, że teraz, w dorosłym życiu nie układa Ci się (jesteś nieśmiała, niezaradna), przypomnij sobie, że rodzice zrobili wszystko, co w ich mocy, by wychować Cię tak właśnie, jak wychowali a reszta należy do Ciebie. Dostałaś najcenniejszy dar - życie. Zadzwoń do rodziców i podziękuj im za wszystko, co ci dali.
Za każdym razem, gdy rozgniewa Cię dziecko, zrobisz trzy głębokie oddechy i pomyślisz jak bardzo jesteś wdzięczna, że jest Twoim dzieckiem. Możesz uczyć się cierpliwości, oddania, bezwarunkowej miłości.
Za każdym razem, gdy mąż nie spełni Twoich oczekiwań..., nie będziesz go obwiniać za swoje złe samopoczucie, ale okażesz mu swoją wdzięczność. Skoro wyszłaś za niego na pewno masz za co być mu wdzięczna, przecież dzieli z tobą życie.
Wdzięczność nas przemienia.
Im lepiej traktujemy innych ludzi, tym lepszymi się stajemy >>co człowiek sieje to żąć będzie<<. Nauki indyjskie, chrześcijańskie czy starożytnych Greków wypływają z tego samego źródła prawdy. Mówią one o odnalezieniu Boga w sobie. Zachęcają do otwarcia serca i zdobycia mądrości. Szczęście daje nam miłość która emanuje z nas samych. Jeśli jesteś szczodry, każdy cię pokocha. Nigdy nie będziesz sam, jeśli potrafisz się dzielić. Masz w sercu całą miłość, jakiej potrzebujesz. Twoje serce zdolne jest dać z siebie mnóstwo miłości, nie tylko dla siebie, ale dla całego świata. Możesz obdarzać swoją miłością, nie stawiając żadnych warunków”. Przecież bliźni to „drugi ja” mam Go kochać jak siebie samego. Będąc dobry, wdzięczny, uprzejmy dla bliźniego uczymy się szacunku również dla własnej osoby, bo każdy z nas jest „świątynią Ducha Świętego”. Już przez samo stworzenie nas przez Najwspanialszego Boga jesteśmy godni poszanowania.
Uczmy dobrych międzyludzkich relacji nasze dzieci, bo niestety nieubłagalnie czas ucieka i to nasze dzieci, wnuki mogą stworzyć ten lepszy świat, oparty na „cywilizacji miłości”.
md