Pierwowzorem dla uczelni krakowskiej był uniwersytet w Bolonii. Główną przyczyną utworzenia pierwszego uniwersytetu w Polsce była potrzeba wykształcenia dobrej kadry dla administracji państwowej. Profesorowie powstałego w Krakowie uniwersytetu zostali uposażeni dochodami z wielickich żup solnych. Pierwszą siedzibą Akademii Krakowskiej był zamek na Wawelu, a potem podkrakowski Kazimierz. W pierwotnej formie uniwersytet krakowski przetrwał do roku 1370. Po śmierci fundatora działalność jego ustała, a środowisko naukowe przeniosło się na inne uczelnie - w większości do Pragi.
Właściwe losy Uniwersytetu Jagiellońskiego rozpoczynają się z chwilą odnowienia uczelni w 1400 r. Wielki w tym udział miała królowa Jadwiga oraz Władysław Jagiełło. Pierwszym rektorem odnowionej uczelni został Stanisław ze Skarbimierza. Uniwersytet powołany w 1400 różnił się od tego z 1364. Po pierwsze była to uczelnia "pełna" - z czterema wydziałami, w tym z teologią, która wówczas była uważana za królową nauk. Po odnowieniu Akademia Krakowska niemal od razu stała się silnym ośrodkiem naukowym o dużym zasięgu oddziaływania. Osiągnięcia "krakowskiej szkoły prawnej" stały się glebą, na której wyrosła polska doktryna tolerancji religijnej. Dzięki niej - kiedy w XVI wieku Europa była areną religijnych walk - Polska stała się oazą religijnej tolerancji w wyniku czego napływali tutaj licznie prześladowani w Europie innowiercy. Późniejsze losy Uniwersytetu Jagiellońskiego były różne, tak jak i Polski. Raz były to wzloty, raz upadki jednak nigdy nie przestał on być tą Alma Mater –matką karmicielką.
S.D.