- Strona główna
- »
- Matczyne Królestwo
sobota, 5 kwietnia 2008
Okres Wielkanocny
trwa przez pięćdziesiąt dni od niedzieli Zmartwychwstania aż do niedzieli Zesłania Ducha Świętego. Nadal więc wypełnia nas radość płynąca z doświadczenia mocy Chrystusa zmartwychwstałego. Dzięki niej stajemy się wolni od krępujących schematów i przyzwyczajeń. Ta moc uzdalnia nas do kochania innych i tworzenia z nimi autentycznej wspólnoty - komunii. Okres od zmartwychwstania do wniebowstąpienia Pan Jezus poświęcił tym, których najbardziej umiłował. Spróbujmy wejść do tego grona, poczujmy się zaproszeni do bliskiego przebywania ze Zmartwychwstałym, które najlepiej realizuje się poprzez nasz pełny udział w Eucharystii.
Nie zapominajmy też, że źródłem naszej radości i mocy do ciągłego trwania przy Chrystusie, a jeśli odeszliśmy z powodu naszych słabości, do ciągłego powstawania, powracania, jest Boże miłosierdzie. Zmartwychwstały Pan Jezus nie rozlicza Piotra z trzykrotnego zaparcia się Go, ale trzykrotnie pyta o miłość. Nasze grzechy, raz powierzone Bożemu miłosierdziu, stają się "błogosławioną winą". Dlatego Kościół przypomina, że jeszcze jest stosowny czas na spowiedź świętą i Komunię wielkanocną.
Wspólnota Parafialna w kwietniu
Już obowiązuje tzw. czas letni. Przez cały okres czasu letniego wszelkie nabożeństwa wieczorne w dni powszednie w naszym sanktuarium będą o godz. 18.00.Okres Wielkanocny
trwa przez pięćdziesiąt dni od niedzieli Zmartwychwstania aż do niedzieli Zesłania Ducha Świętego. Nadal więc wypełnia nas radość płynąca z doświadczenia mocy Chrystusa zmartwychwstałego. Dzięki niej stajemy się wolni od krępujących schematów i przyzwyczajeń. Ta moc uzdalnia nas do kochania innych i tworzenia z nimi autentycznej wspólnoty - komunii. Okres od zmartwychwstania do wniebowstąpienia Pan Jezus poświęcił tym, których najbardziej umiłował. Spróbujmy wejść do tego grona, poczujmy się zaproszeni do bliskiego przebywania ze Zmartwychwstałym, które najlepiej realizuje się poprzez nasz pełny udział w Eucharystii.
Nie zapominajmy też, że źródłem naszej radości i mocy do ciągłego trwania przy Chrystusie, a jeśli odeszliśmy z powodu naszych słabości, do ciągłego powstawania, powracania, jest Boże miłosierdzie. Zmartwychwstały Pan Jezus nie rozlicza Piotra z trzykrotnego zaparcia się Go, ale trzykrotnie pyta o miłość. Nasze grzechy, raz powierzone Bożemu miłosierdziu, stają się "błogosławioną winą". Dlatego Kościół przypomina, że jeszcze jest stosowny czas na spowiedź świętą i Komunię wielkanocną.
niedziela, 16 marca 2008
J.T.Gross urodził się w Warszawie w 1947 r. w Warszawie też ukończył studia. W 1969 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych.
Czytając tę książkę odnosi się wrażenie, że nie ma ona służyć wyjawieniu całej prawdy o stosunkach polsko-żydowskich w Polsce powojennej, a jedynie wzbudzić wrogość wobec Polaków. Gross zarówno w tej książce jak i wcześniej wydanej pt. „Sąsiedzi”- gdzie opisuje mord na Żydach w Jedwabnem – materiały źródłowe stosuje wybiórczo i powołuje się tylko na te, które służą poparciu jego tezy o polskim antysemityzmie. Myli też fakty i liczby, np. w „Sąsiadach” podaje, że w Jedwabnem zginęło 1600 Żydów chociaż są na to dowody, że w tym czasie w Jedwabnem mieszkało tylko 562 Żydów. Jak ustaliły natomiast badania (na podstawie ekshumacji) z 2001 r. w Jedwabnem zginęło ~ 340 osób.
Antysemityzm
Od czasu do czasu, przez prasę, radio i telewizję przelewa się fala dyskusji na temat stosunków polsko-żydowskich. Nie byłoby w tym nic niezwykłego, gdyby te dyskusje nie były wywoływane oskarżeniami Polaków i w ogóle Polski o antysemityzm. Ostatnio powodem do tego stała się pseudonaukowa książka Jana T. Grossa pt. „Strach”. Jej podtytuł brzmi „Antysemityzm w Polsce tuż po wojnie. Historia moralnej zapaści.”J.T.Gross urodził się w Warszawie w 1947 r. w Warszawie też ukończył studia. W 1969 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych.
Czytając tę książkę odnosi się wrażenie, że nie ma ona służyć wyjawieniu całej prawdy o stosunkach polsko-żydowskich w Polsce powojennej, a jedynie wzbudzić wrogość wobec Polaków. Gross zarówno w tej książce jak i wcześniej wydanej pt. „Sąsiedzi”- gdzie opisuje mord na Żydach w Jedwabnem – materiały źródłowe stosuje wybiórczo i powołuje się tylko na te, które służą poparciu jego tezy o polskim antysemityzmie. Myli też fakty i liczby, np. w „Sąsiadach” podaje, że w Jedwabnem zginęło 1600 Żydów chociaż są na to dowody, że w tym czasie w Jedwabnem mieszkało tylko 562 Żydów. Jak ustaliły natomiast badania (na podstawie ekshumacji) z 2001 r. w Jedwabnem zginęło ~ 340 osób.
niedziela, 16 marca 2008
Matuchno Dziekanowska! Na progu 2008 roku dziękuję Ci za wszystkie łaski otrzymane za Twoim pośrednictwem, za siły i zdrowie, za rodzinę, za małżeństwo, za dzieci, za dom, pracę i tylu pomocnych wokół ludzi. Dziękuję za wszelkie doświadczenia i zmartwienia bo one najbardziej zbliżyły mnie do Twojego Umęczonego Syna. Przepraszam Boga i Ciebie, że wiele łask zmarnowałam, zaprzepaściłam, 2007 rok już nigdy nie wróci. Ale Dobry Bóg dał ten następny rok i ja przyjmuję go z nadzieją i wiarą w nieskończoną Miłość Stwórcy. Proszę za Twoim pośrednictwem o Jego Miłosierdzie dla całego świata, dla nas marnych i niegodnych Jego dzieci. Proszę Mateńko opiekuj się nami.
* Matko, Pani Dziekanowska, proszę Cię o wstawiennictwo u Boga w intencji powrotu do zdrowia mojej mamy. Proszę o rychłe wyniesienie na ołtarze Sługi Bożego Jana Pawła II. Proszę też o szczęśliwą podróż dla mojego męża i opiekę nad Nim.
Nieustająca Nowenna do Matki Bożej Dziekanowskiej
Niektóre podziękowania i prośby (ze stycznia 2008 r.)Matuchno Dziekanowska! Na progu 2008 roku dziękuję Ci za wszystkie łaski otrzymane za Twoim pośrednictwem, za siły i zdrowie, za rodzinę, za małżeństwo, za dzieci, za dom, pracę i tylu pomocnych wokół ludzi. Dziękuję za wszelkie doświadczenia i zmartwienia bo one najbardziej zbliżyły mnie do Twojego Umęczonego Syna. Przepraszam Boga i Ciebie, że wiele łask zmarnowałam, zaprzepaściłam, 2007 rok już nigdy nie wróci. Ale Dobry Bóg dał ten następny rok i ja przyjmuję go z nadzieją i wiarą w nieskończoną Miłość Stwórcy. Proszę za Twoim pośrednictwem o Jego Miłosierdzie dla całego świata, dla nas marnych i niegodnych Jego dzieci. Proszę Mateńko opiekuj się nami.
* Matko, Pani Dziekanowska, proszę Cię o wstawiennictwo u Boga w intencji powrotu do zdrowia mojej mamy. Proszę o rychłe wyniesienie na ołtarze Sługi Bożego Jana Pawła II. Proszę też o szczęśliwą podróż dla mojego męża i opiekę nad Nim.
niedziela, 16 marca 2008
Ja zostaję w grzesznym Kościele, bo sama, niestety, także jestem grzesznikiem, pragnącym się nawracać. A nasz Kościół, także święty, bo założony przez Pana Jezusa, takie możliwości daje. Tutaj otrzymuję sakramenty – znaki Bożej miłości. Tu mogę słuchać, a przecież „wiara bierze się ze słuchania.”
Zostaję w Kościele
Jakiś czas temu, w jednym z czasopism, przeczytałam ze smutkiem list podpisany Nie – katoliczka pt. „Występuję z Kościoła.” Stał się on dla mnie inspiracją do napisania tego tekstu. Chcę podzielić się radością płynącą z wiary w Bożą miłość.Ja zostaję w grzesznym Kościele, bo sama, niestety, także jestem grzesznikiem, pragnącym się nawracać. A nasz Kościół, także święty, bo założony przez Pana Jezusa, takie możliwości daje. Tutaj otrzymuję sakramenty – znaki Bożej miłości. Tu mogę słuchać, a przecież „wiara bierze się ze słuchania.”
niedziela, 16 marca 2008
Wielkanoc jest świętem ruchomym, które tradycyjnie obchodzimy w pierwszą niedzielę po pierwszej wiosennej pełni księżyca. Święto Zmartwychwstania Pańskiego poprzedza Wielki Tydzień, od Niedzieli Palmowej do Wielkanocnej.
Niedzielę Palmową nazywano u nas także Kwietną lub rzadziej – Wierzbną. Nazwy te wzięły się m.in. od polskich „palm”, które ongiś robiono przede wszystkim z gałązek wierzby, leszczyny, jałowca i cisu. Jako ciekawostkę należy przypomnieć, że do palmy nie można było użyć gałązek topoli, gdyż według legendy drzewo to, w przeciwieństwie do innych, nie ugięło swych gałęzi na znak żałoby po Jezusie Chrystusie, ale użyczyło je Judaszowi, gdy ten postanowił się powiesić. Z tego też powodu listki topoli (osiki) muszą na zawsze drżeć z trwogi.
W Niedzielę Palmową naśladowano wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy. Różnie to wyglądało. Według Kolberga: „Zbawiciel ubrany, między chłopiętami, siedzący na ośle, prowadzony był przed drzwi kościelne i tam zsadzony na ziemię, witany palmami i śpiewem”. Częściej, cała wspólnota wiejska gromadnie udawała się do kościoła, a pochód ten poprzedzała dębowa figura Chrystusa na osiołku (zwana „Dębowym Chrystusem”).
Wielkanocne zwyczaje ludowe
„Obce rzeczy dobrze wiedzieć jest, swoje – obowiązek”. Te słowa Zygmunta Glogera, autora „Encyklopedii staropolskiej”, niech nam przypominają o tradycjach naszych ojców, do których należy odnosić się z szacunkiem, które należy chronić i jeśli tylko jest to wskazane i możliwe, to wprowadzać do naszych domów i rodzin.Wielkanoc jest świętem ruchomym, które tradycyjnie obchodzimy w pierwszą niedzielę po pierwszej wiosennej pełni księżyca. Święto Zmartwychwstania Pańskiego poprzedza Wielki Tydzień, od Niedzieli Palmowej do Wielkanocnej.
Niedzielę Palmową nazywano u nas także Kwietną lub rzadziej – Wierzbną. Nazwy te wzięły się m.in. od polskich „palm”, które ongiś robiono przede wszystkim z gałązek wierzby, leszczyny, jałowca i cisu. Jako ciekawostkę należy przypomnieć, że do palmy nie można było użyć gałązek topoli, gdyż według legendy drzewo to, w przeciwieństwie do innych, nie ugięło swych gałęzi na znak żałoby po Jezusie Chrystusie, ale użyczyło je Judaszowi, gdy ten postanowił się powiesić. Z tego też powodu listki topoli (osiki) muszą na zawsze drżeć z trwogi.
W Niedzielę Palmową naśladowano wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy. Różnie to wyglądało. Według Kolberga: „Zbawiciel ubrany, między chłopiętami, siedzący na ośle, prowadzony był przed drzwi kościelne i tam zsadzony na ziemię, witany palmami i śpiewem”. Częściej, cała wspólnota wiejska gromadnie udawała się do kościoła, a pochód ten poprzedzała dębowa figura Chrystusa na osiołku (zwana „Dębowym Chrystusem”).
niedziela, 16 marca 2008
Św. Rupert pochodził z Nadrenii z możnego rodu Robertynów. Nieznana jest data jego urodzenia.
Szeroka wiedza, dobroć serca i wielka pobożność przyczyniły się do tego, że został biskupem misyjnym w Nadrenii. Na terenach Nadrenii za czasów państwa rzymskiego było wprawdzie wiele gmin chrześcijańskich, ale potem w czasach wędrówek ariańscy Gotowie przynieśli na te tereny swoje wierzenia. Początek działalności misyjnej św. Ruperta przypada na czas około roku 693. Jemu przypisuje się nawrócenie miejscowego księcia Teodona. Św. Rupert przybywszy nad Salz, na ruinach dawnego rzymskiego miasta Juvanum założył klasztor benedyktyński pod wezwaniem św. Piotra, który jest najstarszym klasztorem Austrii. Potem założył również klasztor żeński, którego pierwszą przełożoną została jego siostrzenica Erentruda. Podstawą materialną obu klasztorów były darowizny księcia Teodona. Św. Rupert dał też początek powstającemu w tym miejscu nowemu chrześcijańskiemu miastu Salzburg. Rupert jako biskup misyjny pędził życie wędrowne sprawując również funkcję opata założonego przez siebie klasztoru. Jak podają niektórzy jego biografowie podobno podejmował wyprawy misyjne w tak odległe rejony jak np. Panonia (obecne Węgry). Jemu przypisuje się też założenie wielu fundacji. Zmarł prawdopodobnie w Wielkanoc 27 marca 718 roku w Salzburgu. Św. Rupert jest patronem Salzburga. Czczony jest również jako patron górników. Kościół oddaje mu cześć w dniu 27 marca.
Św. Rupert z Salzburga
Po śladach ŚwiętychŚw. Rupert pochodził z Nadrenii z możnego rodu Robertynów. Nieznana jest data jego urodzenia.
Szeroka wiedza, dobroć serca i wielka pobożność przyczyniły się do tego, że został biskupem misyjnym w Nadrenii. Na terenach Nadrenii za czasów państwa rzymskiego było wprawdzie wiele gmin chrześcijańskich, ale potem w czasach wędrówek ariańscy Gotowie przynieśli na te tereny swoje wierzenia. Początek działalności misyjnej św. Ruperta przypada na czas około roku 693. Jemu przypisuje się nawrócenie miejscowego księcia Teodona. Św. Rupert przybywszy nad Salz, na ruinach dawnego rzymskiego miasta Juvanum założył klasztor benedyktyński pod wezwaniem św. Piotra, który jest najstarszym klasztorem Austrii. Potem założył również klasztor żeński, którego pierwszą przełożoną została jego siostrzenica Erentruda. Podstawą materialną obu klasztorów były darowizny księcia Teodona. Św. Rupert dał też początek powstającemu w tym miejscu nowemu chrześcijańskiemu miastu Salzburg. Rupert jako biskup misyjny pędził życie wędrowne sprawując również funkcję opata założonego przez siebie klasztoru. Jak podają niektórzy jego biografowie podobno podejmował wyprawy misyjne w tak odległe rejony jak np. Panonia (obecne Węgry). Jemu przypisuje się też założenie wielu fundacji. Zmarł prawdopodobnie w Wielkanoc 27 marca 718 roku w Salzburgu. Św. Rupert jest patronem Salzburga. Czczony jest również jako patron górników. Kościół oddaje mu cześć w dniu 27 marca.